Wandelroute Vorstelijk Baarn (14 km)

Koninklijk Bos

Aan de sierlijk gevormde vijver is direct te zien dat het Baarnse Bos zijn wortels in de 18de eeuw heeft. Het parkbos ademt de allure van die tijd: brede lanen met statige beuken en eiken leiden de wandelaar langs glooiende vijvers en zorgvuldig aangelegde zichtlijnen. In de 19de eeuw kreeg het bos een metamorfose volgens de Engelse landschapsstijl, waarin de natuur juist ogenschijnlijk ‘vrij’ mocht zijn. Slingerende paden en speelse doorkijkjes vervingen de strakke symmetrie. Wandel je hier vandaag, dan voel je bijna de koninklijke geschiedenis – niet vreemd, want het bos grenst aan Paleis Soestdijk.

Ten westen van de N221 loopt de route langs de afrastering van de paleistuin, waar je soms zelfs een glimp opvangt van oude muurfragmenten en sierhekwerken. Op de topografische kaart verraadt de naamgeving het vorstelijke karakter: de Prins Hendriklaan loopt parallel aan de Willemlaan, en iets verderop duiken namen op als de 1e Amalialaan en de Alexanderlaan – een waar koninklijk netwerk van wandelpaden.

De Stulp

Ooit was De Stulp een kaal, stuivend zandgebied. Schapen graasden de heide kaal, zodat de wind vrij spel kreeg en het zand duinen vormde die steeds van plaats wisselden. Met de komst van kunstmest in de 19de eeuw verdween de noodzaak voor schapenmest, en daarmee de kuddes zelf. De natuur greep haar kans: jonge boompjes schoten op, en langzaam veranderde het open zand in een dicht bos.

In de jaren negentig greep Staatsbosbeheer in door grote stukken te kappen, om de heide en het stuifzand terug te brengen. Nu zorgen imposante Franse Charolais-runderen voor het onderhoud – levende grasmaaiers die voorkomen dat bomen en struiken de heide opnieuw overwoekeren. In de zomer zie je er vlinders en zandhagedissen, en met wat geluk zelfs een buizerd hoog boven het open veld.

Kasteel Groeneveld

Kasteel Groeneveld is een parel uit de 18de eeuw, gebouwd in opdracht van de welgestelde Amsterdamse koopman Pieter Hasselaer. Rond 1700 werd het park aangelegd in de strakke Franse stijl, met rechte lanen, geometrische vormen en fonteinen die de status van de eigenaar onderstreepten.

Een eeuw later kreeg het geheel een romantische gedaanteverwisseling: slingerende paden, vijvers met eilandjes en schilderachtige doorkijkjes maakten het tot een plek waar men kon flaneren en filosoferen over de natuur. Tegenwoordig is het kasteel een centrum voor natuur en milieu, waar tentoonstellingen en lezingen worden gehouden.

Een minder bekende episode uit de moderne geschiedenis is dat de legendarische rockband Focus hier in de jaren zeventig repeteerde. Achter de statige gevel klonken toen elektrische gitaren, en volgens de overlevering ontstond hier zelfs het wereldberoemde nummer Hocus Pocus.

Station Baarn

Het fraaie station van Baarn werd in 1874 gebouwd dankzij Prins Hendrik van Oranje, die zijn grond beschikbaar stelde voor de aanleg van de spoorlijn Amsterdam–Amersfoort – op voorwaarde dat Baarn een eigen station kreeg. Die beslissing veranderde het dorp voorgoed: het agrarische Baarn groeide uit tot een charmant villadorp, waar rijke Amsterdammers hun zomerverblijven lieten bouwen. De statige villa’s uit die tijd bepalen nog altijd het beeld van het dorp.

Schuin tegenover het station staat Eethuys-Café De Generaal, ooit het ‘buurtstation’ aan de lijn naar Utrecht. Tot 1938 vertrok hier de trein waarmee de Koninklijke familie hun reizen begon. Beide stationsgebouwen staan inmiddels op de monumentenlijst – tastbare herinneringen aan een tijd waarin spoorwegen en vorstenhuizen hand in hand gingen.