Klaas van der Poel (†)
Laatste berichten van Klaas van der Poel (†) (alles zien)

    The Pilgrims Way

    Canterbury Tales

    The Canterbury Tales is een van de oudste Engelse geschriften. Een beroemd verhaal over een stel pelgrims (te voet uiteraard) onderweg van Londen naar Canterbury, naar het graf van St Thomas Beckett. Het pad dat ze volgden heet ‘The Pilgrims Way’. Dat pad komt niet alleen van Londen, maar loopt door heel Zuid Engeland. Bijna zeker is het een oude Keltische weg, ook gebruikt door de Romeinen.

    Beginpunten zijn:

    • Stonehenge, het indrukwekkende Keltische heiligdom, of
    • Winchester, de niet minder indrukwekkende stad van Koning Arthur en de Ronde Tafel, of
    • Farnham, een beginpunt van de North Downs way.

    North Downs Way

    De meest voor de hand liggende route om vandaag de dag vanuit die omgeving naar Canterbury te lopen is de North Downs Way, een uitstekend gemarkeerd, typisch Engels wandelpad.

    Wij – Klaas en Helen van der Poel – liepen in 2004 via de North Downs Way vanaf Farnham naar Canterbury. Het begin van ons verslag van die tocht, geeft aan met welke verwachtingen we de tocht aanvaardden.

    Chaucer

    When in April the sweet showers fall
    that pierce the drought of March, and all
    the veins are bathed in liquor of such power
    as brings about the engendering of the flower

    And the small fowl are making melody
    and sing away the night with open eye
    – as nature pricks them and their heart engages –
    then people long to go on pilgrimages …..

    Zo begint het boek waarin Geoffrey Chaucer rond 1400 verslag doet van het wel en wee van een groepje pelgrims die in die tijd van London naar Canterbury trokken. Dit verslag is misschien wat minder lyrisch en poetisch, maar het gaat toch een beetje over hetzelfde onderwerp.

    Waarom Canterbury?

    Ruim 600 jaar later, in de zomer van 2004 liepen wij (Klaas en Helen) door het heuvelland van Zuid Engeland naar Canterbury. Door bossen en velden, overnachtend in herbergen langs de weg, pratend met elkaar en met vrienden.

    En waarom doe je zoiets? Chaucer weet het precies voor zijn pelgrims:

    And specially, from every shire’s end
    of England, down to Canterbury they wend
    to seek the holy martyr quick
    to give his help when they are sick

    Dat is wat hij zegt dat hun doel was. Maar in de aanhef van het boek klinken stiekem ook wat andere motieven door: omdat ze er gewoon zin in hebben, omdat de natuur hen trekt. En later in het boek blijkt dat ze veel plezier met elkaar hadden en het leuk vonden om eens om zich heen te kijken en met elkaar te praten.

    Zo was het dus ook met ons. We waren al eens naar Santiago gelopen. In het voorjaar van 2003 voltooiden we onze pelgrimstocht naar Rome en in de lente van 2004 trokken we die tocht door naar Bari in Zuid Italie, de stad van Sint Nicolaas (zie: De Via Appia – Verslag van een pelgrimstocht). Dat was al weer een paar maanden geleden. Het was mooi weer en we hadden het idee dat het hoog tijd werd dat we eens zouden bijpraten met onze Engelse vrienden Penny en Richard Scriven.

    Engeland wandelland

    Vervolgens heeft Engeland de reputatie om een wandelland bij uitstek te zijn, met mooie paden en in ieder dorp een gezellige pub. Bovendien is Canterbury niet alleen sinds de twaalfde eeuw al een bekende bedevaartsplaats, maar is het ook het centrum van de Anglicaanse wereldkerk. Dat leek dus opgelegd pandoer. Richard en Penny reageerden enthousiast en zeiden een mooi wandelpad te kennen: de North Downs Way die ons zo ongeveer van hun huis naar Canterbury zou brengen.

    De vraag was alleen nog, wanneer? Dat werd dus eind juli van 2004. We pakten al het nodige in voor een trip van een dag of tien (resp 7 en 8 kg) en boekten een vlucht met Easyjet. De volgende dag wees de stationschef van Farnham ons de weg naar het pad. ‘Have fun, I envy you’, zei hij.

    Etappes en afstanden

    Het was in alle opzichten een mooie wandeling en een echte pelgrimstocht. We bleven anderhalve dag in Canterbury om de sfeer goed op te snuiven en liepen toen door naar Dover. Alles bij elkaar 212 km in 10 dagen.

    Hier is een opsomming van de etappes en de afstanden die we aflegden:

    1. Farnham – Shalford: 20 km
    2. Shalford – Reigate: 34 km
    3. Reigate – Oxford: 35 km
    4. Otford – Buxton – Rochester: 28 km + 10 km trein
    5. Rochester – Charing – Chilham: 17 km + 50 km trein
    6. Chilham – Canterbury: 12 km
    7. Canterbury – Shepherdswell: 17 km
    8. Shepherdswell – Dover: 14 km

    Hier volgt onze impressie van het doel van deze pelgrimstocht, de kathedraal van Canterbury.

    Canterbury, de kathedraal

    Het hart van Canterbury is de kathedraal. Op de plattegrond kun je hem al niet missen en in het stadsbeeld ook niet. Gelegen in een grote ommuurde enclave midden in de stad. Het is een weids complex. Eerst een open ruimte en dan de kerk zelf, met er tegenaan nog stukken van het oude klooster. Het silhouet is typisch Engels, gothisch, maar toch stoer. Gedomineerd door drie vierkante, afgeplatte torens, de hoeken gemarkeerd door typisch Engelse uitsteeksels.

    Waar Becket werd vermoord

    De ligging en de entourage nodigen je uit snel naar binnen te gaan, maar voor het interieur moet je echt de tijd nemen. Het middenschip is gotisch, met stijgende lijnen, duidelijk van voor de reformatie. Links, een trap af, is de plaats waar Becket werd vermoord. Dramatisch gemarkeerd met zwarte zwaarden. Er is geen twijfel mogelijk: hier is iets gebeurd. Maar wat en waarom?

    Botten

    Onder de kerk is een Romaanse crypte. Verrassing: een stemmig, middeleeuws beeld van Maria, met knielbanken en kaarsjes. Vergeten door de reformatie of bewijs van echt volksgeloof? Daarboven de plek waar Becket’s gebeente had moeten liggen. Kaal nu, indrukwekkend kaal. De botten zijn door Hendrik VIII in de Thames gesmeten. Hoe heeft dat ooit kunnen gebeuren, in 1534, midden in de middeleeuwen.

    De Zwarte Prins

    Onder de bogen het grafmonument van de Zwarte Prins, onaangetast gelaten door latere rovers en reformatoren. Beducht voor de wraak van de held van Crecy?

    Verder nog het koor, de gewelven. Geweldig. Een beetje beduusd en onder de indruk staan we weer buiten. Een hele mooie kerk, veel te zien. Veel om te onthouden en later nog eens te overpeinzen. Bij het herlezen van het verslag misschien?

    Literatuur over de Canterbury en de Pilgrims Way

    1. Neil Curtis and Jim Walker, The North Downs Way, Aurum Press, 2002, ISBN 1854108530
    2. Hilaire Belloc, The old road, Constable, 1904 (antiquarisch)
    3. Geoffrey Chaucer, The Canterbury Tales, Penguin Classics, 1951
    4. Ramblers Association, Handbook, 2003
    5. Een uitgebreid verslag met routebeschrijving is op verzoek te krijgen van: Klaas van der Poel, Oldenbarneveldweg 7, 2242 BA Wassenaar, tel. 070-5117186